'Na Een Week Was Ik Herboren'
'Ik kan het nog altijd niet geloven dat ik nu bijna pijnloos ben.'
Mijn verhaal(beknopt).
In 2001 een zwaar motorongeluk. Arm uit de kom, polsen verstuikt, dijbeen gebroken net onder het heupgewricht, ribben gebroken, hersenschudding en heel het lichaam die een enorme klap kreeg. 2 Jaar loop ik rond met een lange metalen pin in het dijbeen geschoven en in het gewricht. Lopen gaat niet, enkel stappen, ik vermager enorm van de pijn. Ik ben een wandelend geraamte, ribben duidelijk te tellen, vooral mijn linkerbeen is heel dun.
Na de verwijdering van het metaal kan ik mn lichaam pas weer langzaam opbouwen en sukkel zo verder met nog veel pijn. Een deel van mijn been is gevoelloos, veel zenuwbanen zijn geraakt. Lopen, effectief lopen, (dus niet stappen) waarbij beide benen weer gecoordineerd reageren, moet ik weer leren. Ik kan ook weer gaan werken. Een arts zei ooit: ,,Uw rug zult u nog wel gaan voelen later”. Meer info geeft hij niet. Ik lach het weg want in feite doet mijn rug geen zeer, wel mijn been, de spieren tussen heup-rug en tussen heup-knie.
In 2005, dus 4jaar geleden, loop ik een hernia op door het verkeerd opnemen van zware metalen balken op het werk. Vanaf dan loop ik met een constante pijn. Opname, foto’s enz. De hernia verdwijnt gedeeltelijk, maar de pijn blijft. Iets zwaarder werk en twee dagen later heb ik weer pijn. De osteopaat hielp in feite niets, stuurde me naar huis met één oefening (in uw boek oefening 5, knie naar schouder). Het uiteindelijke verdict: leer leven met uw pijn, uw wervel is verzakt, uw spieren kunnen geen belasting meer aan. Zoek maar beter ander werk.
Uiteindelijk moet ik van pure miserie ander werk zoeken. Ik loop constant met het gevoel een corset aan te hebben, een corset van pijn en kramp. Ik heb ander en redelijk licht werk met veel beweging maar gemiddeld drie keer per week draag ik een zware ladder en duizend keer per week ga ik een trapje op en af. Net als mijn rug wat bekomen is draag ik weer die zware ladder en voel ik het s'avonds weer in de rug en de dag erna.
Drie weken geleden verander ik nog maar eens van werk want door de crisis verlies ik mijn job in de alarmsector. Mijn vrouw geeft me een bon voor een massagebeurt, iets wat ik nog nooit had laten doen. Ik kom terecht bij iemand die goed kan masseren. Ze behandelt mijn rugspieren. Ik kom daar herboren buiten en besef dat mijn rugpijn nu grotendeels van mijn spieren voortkomt, verkrampte spieren door overbelasting. Vooral mijn zwakke beenspieren links zullen daar ook mee te maken hebben. Ik loop drie dagen op wolken, zo licht is de pijn.
Ik denk bij mezelf, nu is het het moment om er verder aan te werken, nu durf ik er aan werken, ook de job die ik nu heb is licht werk. Na wat zoeken op het internet naar oefeningen voor de rug, download ik het boek. Ik start onmiddellijk met de oefeningen die voor mij heel vlot en simpel lijken. De dag erna had ik echter weer meer pijn, maar het is een iets andere pijn, dus ik zet door. Ik start ook onmiddellijk met het innemen van omega 3-6-9 pillen en drink veel water, geen cola of koffie en nu een week later ben ik herboren.
Ik heb nog steeds mn zwakke rug, maar ik heb geen noemenswaardige pijn meer. Dank zij de info in je boek weet ik ook eindelijk hoe een rug werkt, wat er scheelt bij mij en hoe ik het moet aanpakken. Ik voel nu dat de oefeningen me echt helpen, ik besef dat ik ze wel zal moeten blijven doen, maar ik kan het nog altijd niet geloven dat ik nu na amper een week bijna pijnloos door het leven ga. Ik sta nu ‘s morgens op zonder kermgeluiden.
Ik moet u hiervoor danken. Ik ben gewoon gelukkiger en heb weer zin in het leven, ik zag het echt niet meer zitten de laatste tijd. Ik dacht, ik ben nu 40, hoe ga ik zijn op 50, 60 of 70? Dat haal ik niet met al die pijnstillers en spierontspanners die ik slik. En de moderne geneeskunde neemt enkel symptomen aan, en nooit de bron van alle ellende.
Nu ben ik ervan overtuigd dat ik mijn rug onder controle zal krijgen, ik voel het. Ik heb veel baat bij de eerste oefening, ik doe die meermaals per dag en strek zo mijn hamstrings die links veel korter zijn dan rechts door dat ongeval. Eerst kwam ik maar tot 20 cm boven de grond, nu raak ik de grond al met men vingers. Zo soepel word ik weer.
bedankt voor het echt goeie boek,
met vriendelijke groeten
Bart
